Jeden dzień urlopu w Swarzewie u Misjonarzy Krwi Chrystusa.

W tym dniu postanowiłam pobyć sama. Powiedziałam dzieciom, że zostaję w domu.
Rano poszłam na mszę św. w kaplicy domowej Misjonarzy. Po mszy odmówiliśmy różaniec do Krwi Chrystusa. Potem śniadanie, które upłynęło w ciepłej rodzinnej atmosferze.
Po śniadaniu poszłam do kuchni spytać, w czym mogę pomóc i dostałam zadanie, obrania dwóch worków ziemniaków, każdy po 10 kg. Jakoś mi to szybko poszło, sama byłam zdziwiona i spytałam, czy jeszcze mogę się do czegoś przydać? Oczywiście mogłam.
Trzeba było ileś porcji, piersi z kurczaka usmażyć, i to poszło mi gładko. Chociaż muszę przyznać, że już dawno, nie pracowałam tak ciężko.
No, a potem był obiad, poczułam, że sobie zapracowałam na niego.
Po obiedzie ksiądz zawiózł mnie, przy okazji do Pucka, skąd wróciłam pieszo z kijkami.

Wracałam ok 1,5 godziny, i już w domu martwili się o mnie.  Ale zdążyłam na nieszpory. Po kolacji, jeszcze miła atmosfera z opowiadaniem, jak poradziłam sobie na piechotę. Ale ja często chodzę z kijkami, więc nie odczuwałam zbytnio ciężaru drogi.

Ale miło było usłyszeć, że się o mnie niepokoili. Tak więc minął mi ten dzień cudownie, byłam zmęczona, ale szczęśliwa. Przypomniały mi się stare dobre czasy, kiedy w domu misyjnym tak własnie bywało. Jestem wdzięczna Panu Bogu, za ten dzień szczególnie.

Urlop - cd.

Następnego dnia pogoda był byle jaka, ale nie padało, więc po południu pojechaliśmy nad morze, we Władysławowie.  Ja oczywiście kijki do rąk i spacer po plaży, Zrobiłam parę kilometrów i poczułam sie świetnie. Michał z rodzicami zapoznawał się z morzem. Zdziwił się, że tak dużo wody.

Właśnie suszymy majtki Michała

Trzymał za rękę ojca, ale i tak zamoczył się i musieliśmy suszyć  jego majtki na wietrze. Czas był piękny, Michał szczęśliwy. Buzia mu się nie zmykała z wrażenia.  Ciągle powtarzał - "babcia, jak dużo wody, dlacego tak dużo wody?"                                                                                                                                                                                                              Zdjęcia w późniejszym terminie. są fajne.     CDN.

Urlop nad morzem.

W tym roku urlop spędzałam nad naszym polskim morzem.
Zakwaterowanie było w Swarzewie u Misjonarzy Krwi Chrystusa.  Ale po kolei.
Z domu wyjechaliśmy  ok. godz. 22.00 ze względu na Michała. Nie byłoby żadnej możliwości jechać w dzień, bo Michał wytrzymuje bez ruchu ok. 1 godziny. Ale i tak nie było najlepiej.

Jechaliśmy dość szybko, a Michał co jakiś czas się budził. Wcale się nie dziwię,  być uwięzionym w foteliku, to żadna frajda.  Na obwodnicy Gdańska, jak Michał jęknął to Ojciec dodawał gazu. Tak też do Swarzewa dojechaliśmy ok. 5.00 rano. Po prysznicu - spać, spać, spać.

Urodziny, Urodziny.........

"Mam trzy latka, trzy i pół, sięgam brodą ponad stół itd"
No właśnie, co prawda, nie sięgam jeszcze brodą ponad stół, ale mam się dobrze.  Bo właśnie dzisiaj skończyłem trzy latka. A na swoje urodziny zaprosiłem: mamę, tatę, dwie babcie, dziadka, no i mojego ojca chrzestnego.
Był tort i trzy świeczki, miałem trochę kłopotu z ich zdmuchnięciem, ale jakoś poszło. Babcie przyniosły prezenty, wujek Jacek też. A mama z tatą ugotowali przepyszny obiad.
Na zakończenie poszliśmy wszyscy na Mszę Świętą dziękczynną, za moje trzy latka życia i za moich kochanych rodziców.  Bardzo wszystkim dziękuję i polecam się za rok.

                                                                                                             Całkiem duży Michał.

To już 63 lata temu się urodziłam.

Dzisiaj są moje urodziny, kolejne już sześćdziesiąte trzecie. Jak ten czas leci. Była taka piękna piosenka:
"Ludzie, ludzie Jak ten czas leci, to nie do wiary wprost. 
Tak nie dawno jeszcze dzieci, a już się srebrzy włos".
No własnie. A ja dzisiaj właśnie sobie ten włos, nieco poczerniłam. I mam się dobrze.
Nie czuję tak bardzo tych wszystkich lat. Może dlatego, że są tacy ludzie, którzy mnie potrzebują.
Staram się pomagać wszystkim w około, w miarę moich możliwości.

Dzisiaj ktoś mnie nazwał swoją przyjaciółką. Ufam, że tak jest. Dzień jest piękny, wieczorem msza św. dziękczynna, czy trzeba czegoś więcej????